Ignacy Jan Paderewski

Ignacy Jan Paderewski, to nie tylko wybitny pianista oraz kompozytor, ale również wielki polski patriota. Został wychowany w patriotycznych wartościach, wpajana była w niego miłości do Ojczyzny i poczucie obowiązku wobec swoich rodaków, którzy walczyli o niepodległą Polskę, której on się doczekał. Zapamiętajmy ten rodzaj walki, jaką on toczył o niepodległość. Dla Polski ją toczył! Polacy mało wiedzą o tym wybitnym, polskim patriocie. On nie walczył z karabinem w dłoniach, o tą upragnioną wolność. Walczyli o nią inni Polacy, ale on wspomagał ich całym duchem. Wspierał ich jak mógł. Wykorzystał swoje wpływy w świecie, specjalnie dla Polski, żeby mogła być znowu wolna! 

Czy Polska jest wolna dzisiaj?

Ignacy Paderewski urodził się w listopadzie 1860 roku, na wsi zwanej Kuryłówka. Nie znał matki. Zmarła niedługo po jego narodzinach. Wychowaniem zajął się jego ojciec, który został aresztowany pod zarzutem pomocy powstańcom styczniowym, kiedy Ignacy miał 3 lata. Zajęła się nim wtedy ciotka. W 1872 roku, Paderewski rozpoczął studia w Instytucie Muzycznym w Warszawie, a zakończył je w 1878. Dwa lata później, poślubił swoją koleżankę ze studiów – Antoninę. Niestety zmarła tego samego roku, niedługo po narodzinach niepełnosprawnego syna – Alfreda. Ignacy po utracie żony, oddał syna pod opiekę znajomych i wyjechał kontynuować studia muzyczne do Berlina, a następnie do Wiednia. Początkiem kariery muzycznej Ignacego Jana Paderewskiego był koncert w Paryżu w 1888. Później zagrał również prywatny koncert dla królowej Wiktorii. W latach 1891-1892, Paderewski udał się na tournée po Stanach Zjednoczonych. Wtedy już na stałe tam zamieszkał. W 1899 roku, Ignacy ożenił się z Heleną Marią. Wtedy zamieszkali na stałe w Szwajcarii. W 1910 roku, został odsłonięty pomnik Grunwaldzki, którego Ignacy  Paderewski był fundatorem. Po wybuchu I wojny światowej, wykorzystał swoje wpływy do pomocy Polakom. Działał w różnych komitetach, a żeby było mało – zorganizował ponad 300 spotkań koncertowych, na których nie tylko grał, ale opowiadał o sytuacji Polaków walczących o tak cenną dla nich wolność, jak oddawali za nią życie i zachęcał do pomocy. On to potrafił trafiać do ludzi swoimi wzruszającymi słowami. Jeszcze na dodatek, trafił do prezydenta Stanów Zjednoczonych: Thomasa Woodrowa Wilsona! Przekonał go, do wsparcia Polaków. W 1917 roku pokazał mu, jaka konieczna jest odbudowa niepodległego państwa Polskiego. Przyczynił się również do zintegrowania Polonii – ok. 30 tysięcy ochotników, którzy wstąpili do Armii Polskiej we Francji. W grudniu 1918 roku udał się do Poznania, co przyczyniło się do wybuchu Powstania Wielkopolskiego, które zakończyło się sukcesem Polaków. W 1919 został ustanowiony premierem Rady Ministrów i ministrem spraw zagranicznych. Również razem z Romanem Dmowskim pojechał jako Polski delegat na konferencję pokojową w Paryżu. W grudniu tego samego roku, zrezygnował z funkcji premiera Rady Ministrów i wyjechał do Szwajcarii, ale nie siedział tam długo, bo w 1921 roku wyjechał do USA. W 1924 roku wycofał się z działalności politycznej i oddał się swojej karierze muzycznej. Po wybuchu II wojny światowej – w 1940, Paderewski pomimo swojego podeszłego wieku, znów wyjechał do Stanów Zjednoczonych, żeby wstawić się o pomoc dla swojej ukochanej ojczyzny. Prawie rok później – 29 czerwca 1941 roku, zmarł na zapalenie płuc. Został pochowany na cmentarzu w Waszyngtonie, ale w 1992 roku jego prochy zostały wywiezione do Polski.

Ignacy Jan Paderewski, to niesamowity przykład człowieka, który dla jakiejś wartości, może zrobić tak wiele! Do końca wiernie służył temu, co kochał. Duma rozpiera, kiedy wybitnym kompozytorem i pianistą jest Polak oddany ojczyźnie. Tak wiele zrobił dla Polski, a ona tak mu się odwdzięczyła, że w podręczniku do historii, wstawili o nim historię w takim dość małym okienku jako ciekawostkę (przynajmniej w moim).

Artykuł napisała Iga Kopeć.