63 dni krwi i chwały: 5 tydzień

 Dzień 29, 29.08.1944, wtorek

Rządy Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych przyznają polskim żołnierzom prawa kombatanckie, uznając Armię Krajową za integralną część Polskich Sił Zbrojnych. Trwają bombardowania lotnicze i ostrzał artyleryjski Starego Miasta. W nocy powstańcy powstrzymują silne natarcie wroga z Ogrodu Saskiego na linię ulicy Królewskiej a na Mokotowie Niemcy przystępują do kolejnych nalotów. Natomiast w zburzonym szpitalu Elżbietanek przy ulicy Goszczyńskiego ginie wielu rannych oraz część personelu.

Dzień 30, 30.08.1944, środa

Kanałami do Śródmieścia i na Żoliborz przechodzą ranni. Po południu samoloty wroga bombardują przepełniony rannymi budynek szpitalny przy ul. Chełmskiej 19. Ostrzelany pociskami zapalającymi szpital staje w płomieniach. Ginie wielu rannych i chorych. W trakcie wielogodzinnej akcji ratunkowej Powstańcy ponoszą dotkliwe straty. Wieczorem oddziały powstańcze przegrupowują się i przygotowują do przebicia z ul. Bielańskiej w kierunku Hal Mirowskich i Placu Żelaznej Bramy. Atak ma być wsparty równoczesnym natarciem oddziałów śródmiejskich z Grzybowskiej i Królewskiej: akcja ma na celu utworzenie "korytarza", umożliwiającego całkowitą ewakuację rannych i ludności cywilnej do Śródmieścia.

Dzień 31, 31.08.1944, czwartek 

W nocy powstańcy podejmują próbę połączenia Śródmieścia ze Starym Miastem. Na kilka godzin przed terminem właściwego uderzenia ok. 100 żołnierzy z batalionu „Czata 49” przechodzi kanałami na plac Bankowy. Ich zadaniem jest atak nieprzyjaciela od tyłu: powstańcom nie udaje się jednak zaskoczyć Niemców. Straty po stronie polskiej są duże.

Dzień 32, 01.09.1944, piątek

Niemcy przestępują do generalnego szturmu na Stare Miasto. Oddziały lądowe wspiera lotnictwo. Pomimo tego powstańcy dzielnie powstrzymują natarcie. Jednak po pewnym czasie opór zostaje złamany i zostaje zarządzona ewakuacja załogi przez kanały.Naczelny Wódz, gen. Kazimierz Sosnkowski, w rozkazie do wojska zarzuca aliantom bierność wobec tragedii Warszawy.

Dzień 33, 02.09.1944, sobota

W wyniku ostrzału niemieckich czołgów upada kolumna Zygmunta. Szturmowe oddziały generała Güthera Rohana opanowują Sadybę i dokonują masowych mordów ludności cywilnej. Z zajętych pozycji Niemcy prowadzą silny ostrzał artyleryjski, skierowany głownie na Górny Mokotów oraz rejon ulicy Puławskiej. Powstańcy bezskutecznie próbują zająć Uniwersytet.

Dzień 34, 03.09.1944, niedziela

Bojowe grupy uderzeniowe generała Dirwangera i pułkownika Schmidta przypuszczają szturm na Powiśle, bronione przez powstańców pod wodzą majora Stanisława Błaszczaka "Roga". Atak wroga na północną część Śródmieścia zostaje odparty.

Dzień 35, 04. 09.1944, poniedziałek 

Niemcy od rana bombardują oraz ostrzeliwują z artylerii Powiśle i północną część Śródmieścia. Elektrownia Miejska na Powiślu, odpowiedzialna za dostarczanie prądu miastu zostaje zniszczona. Po ostrzale artyleryjskim atakuje niemiecka piechota. Chociaż zostają odparci, oddziały powstańcze ponoszą duże straty. Po dwóch godzinach Niemcy atakują ponownie i zajmują gmach Zarządu Wodociągów przy ulicy Lipowej. Sytuacja obrońców jest tragiczna: liczne pożary uniemożliwiają organizację stanowisk obronnych a wielu powstańców ginie w wyniku ostrzału artyleryjskiego i bombardowania. W tej sytuacji major Stanisław Błaszczak "Rój" zarządza ewakuację cywilów do Śródmieścia. W międzyczasie trwa bombardowanie Mokotowa, a Brytyjczycy żądają od władz sowieckich pomocy dla Powstania. Płyta Grobu Nieznanego Żołnierza zostaje zmiażdżona gąsienicami niemieckich czołgów.




Jesteśmy dwiema nastolatkami, które w ramach Fundacji ''Twój Ruch'' stworzyły historycznego bloga: ,,Polscy Bohaterowie". Ma on na celu odświeżyć niesamowite historie Polaków i zdarzeń które miały miejsce w niedalekiej przeszłości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jan Roman Bytnar „Rudy”

Obraz
Witamy, w dzisiejszym poście chcemy przedstawić państwu historię polskiego bohatera: Jana Romana Bytnara pseudonim „Rudy”. Jan Bytnar jako mały chłopiec był bardzo drobnej postury. Miał zrównoważony charakter. Przywiązywał dużą wagę do tego dzieje się w duszy człowieka: był humanistą, marzycielem i intelektualistą. Lubił przebywać w samotności i rozmyślać. Często poruszał z kolegami temat przyszłości Polski, włączając w to marzenia wolności: jacy będą ludzie i jak będą się czuli w wyzwolonym kraju. Zadziwiła nas jego zaciętość i opanowanie: jego rzetelność i nieugięcie w dążeniu do celów. W jego sercu czaiła się waleczność oraz nieustraszoność. „Rudy” był bardzo oddany swoim przyjaciołom, organizacji i przede wszystkim Ojczyźnie, za którą oddał swoje życie. Wielkość swojej przyjaźni dowiódł podczas przesłuchań gestapo: nie wydał nikogo pomimo ciężkich tortur. Ale o tym w dalszej części posta. Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej: mieście na Podkarpaciu. Po 6...
Czytaj więcej

Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Obraz
Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina...
Czytaj więcej

Helena Wardal „Ramzesowa”

Obraz
Dziś przedstawię państwu historię Heleny Wardal z d. Bąk pseudonim „Ramzesowa” – łączniczki Armii Krajowej, skazanej za m.in. przynależność do NSZ, co było…? Helena urodziła się 16 stycznia 1921 r. w Mierźwiączkach. Władysław i Antonina Bąk wraz z dziećmi mieszkali w miejscowości Irena (woj Lubelskie, obecnie prawdopodobnie część Dęblina), gdzie Hela ukończyła 7 klas szkoły podstawowej. W 1938 roku 17-letnia Hela wyszła za mąż za Ignacego Wardala, który pracował jako buchalter na kolei.  Po wybuchu wojny, młode małżeństwo wstąpiło do Armii Krajowej, za co Ignacy został wywieziony przez Niemców do Auschwitz w 1942 r. zostawiając żonę z dwójką dzieci. Niestety zaledwie dwa tygodnie później, do Heleny dotarła informacja o śmierci męża… Po tym tragicznym dla całej rodziny zdarzeniu, 21-letnia dziewczyna przeniosła się z dziećmi do matki.  Rok później nasza dzisiejsza bohaterka wstąpiła do oddziału Kazimierza Kiełczykowskiego „Błyska” i przyjęła pseudonim „Ramzesowa”. Następnie słu...
Czytaj więcej