63 dni krwi i chwały: 6 tydzień

 Dzień 36, 05.09.1944, wtorek

Niemcy wciąż nie odpuszczają i ostrzeliwują Powiśle. Powstańcy muszą wycofywać się z kolejnych ulic: Sewerynów, Obóźnej i Leszczyńskiej. Skolei ludność cywilną zaczęli ewakuować do południowej części Śródmieścia - reszta stoi w płomieniach. W ruinach Komendy Policji, na ul. Królewskiej i w kościele św. Krzyża Polakom udaje się powstrzymać niemieckich żołnierzy. Prezydent USA - Franklin Delano Roosevelt zawiadamia Churchilla że Powstańcy Warszawscy (według amerykańskiego wywiadu) opuścili stolicę. 

Dzień 37, 06.09.1944, środa

Niemcy coraz bardziej napierają, więc Polacy stopniowo wycofują się w stronę Śródmieścia. Na dodatek wycofali się również z północnej części Powiśla, którą zajęli napastnicy. Nowy Świat staje się linią frontu. Wciąż trwa przeprowadzanie cywilów do północnej części Śródmieścia, nad których głowami latają rozrzucane przez Niemców kartki wzywające ich do opuszczenia Warszawy. 

Dzień 38, 07.09.1944, czwartek

Niemcy przejmują kontrolę nad skrzyżowaniem alei Jerozolimskich i Marszałkowskiej, które jest ważnym punktem strategicznym. W dodatku rozpoczyna się atak na północną część Śródmieścia i Dolny Mokotów. Cywilne Władze Powstańcze zezwalają Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi na porozmawianiem z niemieckimi dowódcami w sprawie ewakuacji osób starszych, dzieci oraz chorych ze stolicy. Opuszczenie miasta przez wcześniej wymienionych cywilów jest ustalona na 8 i 9 września. 

Dzień 39, 08.09.1944, piątek

Stolicę opuszcza kilka tysięcy cywilów, którzy dobrowolnie złożyli broń. Równocześnie powstańcy pod ostrym ostrzałem Niemców muszą wycofać z kompleksu gmachów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Komendy Policji przy Krakowskim Przedmieściu. Nieprzyjaciel opanowuje niemal całą ulicę Warecką.

Dzień 40, 09.09.1944, sobota

Warszawę opuszczają kolejne tysiące mieszkańców którzy dobrowolnie złożyli broń. W sumie to już 8 tysięcy ludzi. Niemcy wznawiają działania zaczepne w rejonie Sielc. Wysłannicy KG AK, podpułkownik Franciszek Herman pseudonim „Bogusławski” i kapitan Alfred Korczyński pseudonim „Sas” podejmują rozmowy z generałem Heinzem Rohrem, występującym w imieniu generała Ericha von dem Bacha. Strona polska porusza temat ewakuacji ludności cywilnej z Warszawy oraz ewakuacji ciężko rannych polskich żołnierzy. Rohr proponuje rozpoczęcie rozmów w sprawie kapitulacji Powstania. Równocześnie rząd brytyjski deklaruje chęć pociągnięcia do odpowiedzialności Niemców, winnych zbrodni w Warszawie.

Dzień 41, 10.09.1944, niedziela

Armia Czerwona rozpoczyna ofensywę. Wojska 1. Frontu Białoruskiego atakują Pragę. W operacji tej biorą udział jednostki polskie: 1. Dywizja Piechoty imienia Tadeusza Kościuszki, pododdziały 1. Brygady Pancernej imienia Bohaterów Westerplatte i 13. Pułku Artylerii Pancernej. Nad Warszawą toczą się walki powietrzne myśliwców sowieckich i niemieckich. Trwają pertraktacje i wymiana pism między stroną niemiecką a dowództwem AK. Strona polska prowadzi grę na zwłokę. 

Dzień 42, 11.09.1944, poniedziałek

Strona polska zrywa rozmowy w sprawie kapitulacji Powstania Warszawskiego. Samoloty niemieckie bombardują kościół Matki Boskiej Częstochowskiej przy ulicy Łazienkowskiej. Pod gruzami ginie kilkadziesiąt osób cywilnych.  W pozostałych dzielnicach niemieckie działania bojowe słabną. Gen. Tadeusz Komorowski „Bór” wysyła do marszałka Konstantego Rokossowskiego depeszę z prośbą o nawiązanie bezpośredniej łączności radiowej.



Jesteśmy dwiema nastolatkami, które w ramach Fundacji ''Twój Ruch'' stworzyły historycznego bloga: ,,Polscy Bohaterowie". Ma on na celu odświeżyć niesamowite historie Polaków i zdarzeń które miały miejsce w niedalekiej przeszłości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jan Roman Bytnar „Rudy”

Obraz
Witamy, w dzisiejszym poście chcemy przedstawić państwu historię polskiego bohatera: Jana Romana Bytnara pseudonim „Rudy”. Jan Bytnar jako mały chłopiec był bardzo drobnej postury. Miał zrównoważony charakter. Przywiązywał dużą wagę do tego dzieje się w duszy człowieka: był humanistą, marzycielem i intelektualistą. Lubił przebywać w samotności i rozmyślać. Często poruszał z kolegami temat przyszłości Polski, włączając w to marzenia wolności: jacy będą ludzie i jak będą się czuli w wyzwolonym kraju. Zadziwiła nas jego zaciętość i opanowanie: jego rzetelność i nieugięcie w dążeniu do celów. W jego sercu czaiła się waleczność oraz nieustraszoność. „Rudy” był bardzo oddany swoim przyjaciołom, organizacji i przede wszystkim Ojczyźnie, za którą oddał swoje życie. Wielkość swojej przyjaźni dowiódł podczas przesłuchań gestapo: nie wydał nikogo pomimo ciężkich tortur. Ale o tym w dalszej części posta. Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej: mieście na Podkarpaciu. Po 6...
Czytaj więcej

Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Obraz
Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina...
Czytaj więcej

Helena Wardal „Ramzesowa”

Obraz
Dziś przedstawię państwu historię Heleny Wardal z d. Bąk pseudonim „Ramzesowa” – łączniczki Armii Krajowej, skazanej za m.in. przynależność do NSZ, co było…? Helena urodziła się 16 stycznia 1921 r. w Mierźwiączkach. Władysław i Antonina Bąk wraz z dziećmi mieszkali w miejscowości Irena (woj Lubelskie, obecnie prawdopodobnie część Dęblina), gdzie Hela ukończyła 7 klas szkoły podstawowej. W 1938 roku 17-letnia Hela wyszła za mąż za Ignacego Wardala, który pracował jako buchalter na kolei.  Po wybuchu wojny, młode małżeństwo wstąpiło do Armii Krajowej, za co Ignacy został wywieziony przez Niemców do Auschwitz w 1942 r. zostawiając żonę z dwójką dzieci. Niestety zaledwie dwa tygodnie później, do Heleny dotarła informacja o śmierci męża… Po tym tragicznym dla całej rodziny zdarzeniu, 21-letnia dziewczyna przeniosła się z dziećmi do matki.  Rok później nasza dzisiejsza bohaterka wstąpiła do oddziału Kazimierza Kiełczykowskiego „Błyska” i przyjęła pseudonim „Ramzesowa”. Następnie słu...
Czytaj więcej