Zdzisław Henneberg

Witam,
dziś z wielką chęcią przestawię państwu historię kolejnego wybitnego pilota oraz dowódcy 303. Dywizjonu im. Tadeusza Kościuszki!

Zdzisław Henneberg urodził się 11 maja 1911 r. w Warszawie. Był najmłodszy z czworga dzieci Adolfa Romualda i Anny z domu Mordasewicz. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Warszawie, rodzice posłali go do Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego. W 1927 roku zdał maturę i rozpoczął studia na Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki, które przerwał po 2 latach, aby pójść do Wojska Polskiego. W październiku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Po roku szkolenia, jako plutonowy podchorąży rezerwy, został przydzielony do 3. Pułku Lotniczego w Poznaniu, z którego, po ok. miesiącu, wrócił do Dęblina. Tam został przydzielony do grupy podchorążych drugiego roku i w 1934 jako podporucznik-obserwator dostał się do 1. Pułku Lotniczego w Warszawie. Po przejściu pilotażowego szkolenia w Eskadrze Treningowej, dowództwo przydzieliło Henneberga do 11. Eskadry Liniowej, w której kurs ukończył wyjątkowo szybko.

Zdzisław latał nie tylko w wojsku, ale również i w Aeroklubie Warszawskim, w którym jego siostra Anna, zwana Hanną, jako pierwsza kobieta uzyskała dyplom pilota. W '35 został wysłany do Grudziądza gdzie przeszedł kurs pilotażu myśliwskiego. Jakiś czas po powrocie do Warszawy, młody pilot został przydzielony do 111 Eskadry Myśliwskiej, której zastępcą dowódcy był Witold Urbanowicz (więcej o nim mogą dowiedzieć się państwo tutaj: >>LINK<<). Po 2-letniej służbie w Eskadrze, na stałe wyjechał do Dęblina, gdzie został instruktorem pilotażu w Szkole Podchorążych Lotnictwa. Tym samym został członkiem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1.

Na samym początku II wojny światowej, stacjonujący w Dęblinie Henneberg, początkowo pilotował samoloty. Następnie zajął się ewakuacją sprzętu i personelu dęblińskiego na wschód. Po wkroczeniu Sowietów do Polski, razem z innymi pilotami został ewakuowany do Rumunii, gdzie na polskich pilotów miały czekać samoloty francuskie i brytyjskie. Po dotarciu na miejsce, Zdzisław wyruszył przez Jugosławię i Włochy, do Francji.

Zdzisław Henneberg po dotarciu na miejsce, zgłosił się do służby w Polskich Siłach Zbrojnych, skąd, po jakimś czasie, przeniesiono go do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyonie. Kiedy, w maju, rozpoczęła się kampania francuska, polskiemu pilotowi zostało powierzone sformowanie klucza myśliwskiego, mającego na celu obronę bazy lotniczej oraz fabryki samolotów.

Po tym jak w czerwcu Francuzi opuścili lotnisko w Lyonie, zostawiając Polaków, Zdzisław ewakuował się do Wielkiej Brytanii,. Tam spędził cały lipiec na nauce języka angielskiego. I już 2 sierpnia 1940 r. został przydzielony do Dywizjonu 303. Ponad 4 tygodnie później zestrzelił pierwszy niemiecki samolot nad Anglią, a 7 września przejął dowództwo nad eskadrą „A”. Ponad miesiąc później, po odejściu Witolda Urbanowicza z dywizjonu, dowództwo wyznaczyło Henneberga na oficera pełniącego funkcję dowódcy. Był nim do listopada '40 roku. A ponad 3 miesiące później na stałe został dowódcą słynnego polskiego dywizjonu.

12 kwietnia 1941 roku Zdzisław Henneberg razem z sześcioma samolotami z Dywizjonu 303, poleciał nad Francję aby zbombardować lotniska, na których stacjonowały niemieckie samoloty. Niestety podczas ataku, nieprzyjaciel trafił w jego silnik, przez co polski pilot został zmuszony do wodowania na kanale La Manche. Razem z nim, był wtedy Zbigniew Kustrzyński, który widząc że samolot został uszkodzony i po upewnieniu się że jego dowódca wypłynął żywy z samolotu, przekazał przez radio jego współrzędne służbom ratowniczym. Sam nie mógł dłużej pozostać nad Francją ze względu na brak paliwa, więc wrócił do Anglii. Kiedy pomoc przybyła na miejsce, było za późno... Ciała Henneberga nie odnaleźli pomimo dwóch dni poszukiwań. Uznany za poległego Zdzisław Henneberg, zostawił swoją żonę: Krystynę Jadwigę Henneberg z Dydyńskich (zmarła w 1996 w Anglii).

Kpt. pilot Henneberg zestrzelił na pewno 8 samolotów nieprzyjaciela plus jeden wspólnie z innym polskim pilotem. Ponadto 1 samolot zestrzelił prawdopodobnie i 1 uszkodził. Został odznaczony:
  • Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtutti Militari - 1940
  • Krzyżem Walecznych (3 razy) - 1941
  • Krzyżem Wybitnej Służby Lotniczej - 1940
  • francuskim Krzyżem Wojennym
Zdzisław Henneberg był wybitnym polskim pilotem, który oddał życie na obcej ziemi, ale wiedział że nie walczył tylko o Anglię, ale o losy całej Europy - w tym Polski. Cześć jego pamięci!


~ Artykuł napisała Iga Kopeć.

źródła:
Jesteśmy dwiema nastolatkami, które w ramach Fundacji ''Twój Ruch'' stworzyły historycznego bloga: ,,Polscy Bohaterowie". Ma on na celu odświeżyć niesamowite historie Polaków i zdarzeń które miały miejsce w niedalekiej przeszłości.

Komentarze

  1. Anonimowy10 stycznia 2021 01:11

    Dziękuję za ten wpis <3 . Każdy wpis i "moim" Dzidku mnie cieszy. Tym bardziej gdy robią to młodzi ludzie :) Było by super gdyby na końcu podane były źródła informacji. Powodzenia i radości życzę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Iga Kopeć & Olga Machała13 lutego 2021 00:05

      To nasz obowiązek! Dziękujemy za słowa zachęty, a rady przyjmiemy do serca i wdrożymy w działanie :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jan Roman Bytnar „Rudy”

Obraz
Witamy, w dzisiejszym poście chcemy przedstawić państwu historię polskiego bohatera: Jana Romana Bytnara pseudonim „Rudy”. Jan Bytnar jako mały chłopiec był bardzo drobnej postury. Miał zrównoważony charakter. Przywiązywał dużą wagę do tego dzieje się w duszy człowieka: był humanistą, marzycielem i intelektualistą. Lubił przebywać w samotności i rozmyślać. Często poruszał z kolegami temat przyszłości Polski, włączając w to marzenia wolności: jacy będą ludzie i jak będą się czuli w wyzwolonym kraju. Zadziwiła nas jego zaciętość i opanowanie: jego rzetelność i nieugięcie w dążeniu do celów. W jego sercu czaiła się waleczność oraz nieustraszoność. „Rudy” był bardzo oddany swoim przyjaciołom, organizacji i przede wszystkim Ojczyźnie, za którą oddał swoje życie. Wielkość swojej przyjaźni dowiódł podczas przesłuchań gestapo: nie wydał nikogo pomimo ciężkich tortur. Ale o tym w dalszej części posta. Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej: mieście na Podkarpaciu. Po 6...
Czytaj więcej

Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Obraz
Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina...
Czytaj więcej

Helena Wardal „Ramzesowa”

Obraz
Dziś przedstawię państwu historię Heleny Wardal z d. Bąk pseudonim „Ramzesowa” – łączniczki Armii Krajowej, skazanej za m.in. przynależność do NSZ, co było…? Helena urodziła się 16 stycznia 1921 r. w Mierźwiączkach. Władysław i Antonina Bąk wraz z dziećmi mieszkali w miejscowości Irena (woj Lubelskie, obecnie prawdopodobnie część Dęblina), gdzie Hela ukończyła 7 klas szkoły podstawowej. W 1938 roku 17-letnia Hela wyszła za mąż za Ignacego Wardala, który pracował jako buchalter na kolei.  Po wybuchu wojny, młode małżeństwo wstąpiło do Armii Krajowej, za co Ignacy został wywieziony przez Niemców do Auschwitz w 1942 r. zostawiając żonę z dwójką dzieci. Niestety zaledwie dwa tygodnie później, do Heleny dotarła informacja o śmierci męża… Po tym tragicznym dla całej rodziny zdarzeniu, 21-letnia dziewczyna przeniosła się z dziećmi do matki.  Rok później nasza dzisiejsza bohaterka wstąpiła do oddziału Kazimierza Kiełczykowskiego „Błyska” i przyjęła pseudonim „Ramzesowa”. Następnie słu...
Czytaj więcej