Elżbieta Zahorska

Witam!
Dziś po długiej przerwie, przedstawię państwu historię Elżbiety Zahorskiej - młodej, odważnej patriotki uczestniczącej w obronie Warszawy, trzykrotnie złapanej przez Niemców.

Elżbieta Zahorska urodziła się 6 czerwca 1915 r. w Krucicach (Rosji). Eugeniusz (polski szachista) i Anna (poetka i powieściopisarka znana pod pseudonimem „Savitri”) Zahorscy wraz z sześciorgiem dzieci, przeprowadzili się do Warszawy w 1918 r.

Elżbieta po zdaniu matury przeszła kurs w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu i rozpoczęła studia polonistyczne - najpierw na  Uniwersytecie im. Stefana Batorego, a później na Uniwersytecie Warszawskim. W lecie '39 r. ukończyła wojskowe przeszkolenie w Rembertowie. 

Kiedy 1 września wybuchła II wojna światowa, Elżbieta Zahorska brała udział w obronie Warszawy, początkowo jako telegrafistka, a następnie obsługiwała karabin maszynowy na jednym ze stanowisk przeciwlotniczych. Kapitulacja stolicy zastała ją na dachu budynku poczt i telegrafów przy ul. Nowogrodzkiej. Nie chciała zejść ze stanowiska. Stamtąd dostała się w ręce Niemców. 

Elżbiecie udaje się uciec z niewoli, jednak okupanci wysyłają za nią list gończy i po niedługim czasie ponownie zostaje złapana i wywieziona do Żyrardowa. Stamtąd po raz drugi wydostaje się z rąk okupanta. Niemcy nie odpuszczają. 24-letniej Eli udaje się przedostać do Lublina, skąd po krótkim, czasie wraca do Warszawy. Tam, pozostaje w ukryciu czekając na nowe dokumenty. Jednego październikowego dnia, idąc przez ulice okupowanej stolicy, zobaczyła propagandowe plakaty „Anglio! To twoje dzieło!” rozwieszone przez Niemców. Młoda patriotka nie mogła na nie bezczynnie patrzeć - Zaczęła zrywać plakaty. Niestety jednak, zobaczyli ją niemieccy żołnierze... 

Tym razem, Elżbiecie Zahorskiej nie udaje się zbiec z niemieckiej niewoli - trafia na Pawiak. Sąd polowy skazuje ją na karę śmierci poprzez rozstrzelanie. Wysłane przez rodziców prośby o ułaskawienie odrzucono.. 

Znane są trzy daty śmierci Elżbiety. Jedni uważają że została ona zamordowana 2 listopada 1939 roku, inni że 3, ale są również wersje że 4 listopada. 
Świadkiem śmierci młodej patriotki był ks. Stanisław Tworkowski. Relacjonował, że Zahorska nie okazywała strachu przed śmiercią. Jadąc w ciężarówce zaśpiewała ostatnią zwrotkę „Umarł Maciek, umarł”. Przed śmiercią wykrzyknęła dumnie po niemiecku:

„Jeszcze Polska nie zginęła!” 


Do dziś miejsce pochówku Elżbiety Zahorskiej nie jest znane. 


Elżbieta w niemieckiej niewoli - wrzesień 1939 r.

Propagandowy plakat za którego zdarcie została skazana na śmierć Elżbieta Zahorska.


~ Artykuł napisała Iga Kopeć.

Jesteśmy dwiema nastolatkami, które w ramach Fundacji ''Twój Ruch'' stworzyły historycznego bloga: ,,Polscy Bohaterowie". Ma on na celu odświeżyć niesamowite historie Polaków i zdarzeń które miały miejsce w niedalekiej przeszłości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jan Roman Bytnar „Rudy”

Obraz
Witamy, w dzisiejszym poście chcemy przedstawić państwu historię polskiego bohatera: Jana Romana Bytnara pseudonim „Rudy”. Jan Bytnar jako mały chłopiec był bardzo drobnej postury. Miał zrównoważony charakter. Przywiązywał dużą wagę do tego dzieje się w duszy człowieka: był humanistą, marzycielem i intelektualistą. Lubił przebywać w samotności i rozmyślać. Często poruszał z kolegami temat przyszłości Polski, włączając w to marzenia wolności: jacy będą ludzie i jak będą się czuli w wyzwolonym kraju. Zadziwiła nas jego zaciętość i opanowanie: jego rzetelność i nieugięcie w dążeniu do celów. W jego sercu czaiła się waleczność oraz nieustraszoność. „Rudy” był bardzo oddany swoim przyjaciołom, organizacji i przede wszystkim Ojczyźnie, za którą oddał swoje życie. Wielkość swojej przyjaźni dowiódł podczas przesłuchań gestapo: nie wydał nikogo pomimo ciężkich tortur. Ale o tym w dalszej części posta. Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej: mieście na Podkarpaciu. Po 6...
Czytaj więcej

Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Obraz
Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina...
Czytaj więcej

Helena Wardal „Ramzesowa”

Obraz
Dziś przedstawię państwu historię Heleny Wardal z d. Bąk pseudonim „Ramzesowa” – łączniczki Armii Krajowej, skazanej za m.in. przynależność do NSZ, co było…? Helena urodziła się 16 stycznia 1921 r. w Mierźwiączkach. Władysław i Antonina Bąk wraz z dziećmi mieszkali w miejscowości Irena (woj Lubelskie, obecnie prawdopodobnie część Dęblina), gdzie Hela ukończyła 7 klas szkoły podstawowej. W 1938 roku 17-letnia Hela wyszła za mąż za Ignacego Wardala, który pracował jako buchalter na kolei.  Po wybuchu wojny, młode małżeństwo wstąpiło do Armii Krajowej, za co Ignacy został wywieziony przez Niemców do Auschwitz w 1942 r. zostawiając żonę z dwójką dzieci. Niestety zaledwie dwa tygodnie później, do Heleny dotarła informacja o śmierci męża… Po tym tragicznym dla całej rodziny zdarzeniu, 21-letnia dziewczyna przeniosła się z dziećmi do matki.  Rok później nasza dzisiejsza bohaterka wstąpiła do oddziału Kazimierza Kiełczykowskiego „Błyska” i przyjęła pseudonim „Ramzesowa”. Następnie słu...
Czytaj więcej