76 rocznica zakończenia bitwy o Monte Cassino

Witamy!
Dzisiaj (19 maja) mija 76 lat od zwycięstwa aliantów w bitwie o Monte Cassino we Włoszech, w której brało udział 26 różnych narodowości w tym Polacy, którzy odegrali w niej bardzo ważną rolę!

Jak wyglądała sytuacja przed wkroczeniem wojsk polskich?
17 stycznia 1944 roku alianci rozpoczęli natarcie na wzgórze Monte Cassino, które było zajęte przez Niemców. Na samym szczycie znajdował się klasztor, który był świetnym punktem obserwacyjnym. Do 17 maja, wszystkie ataki przeprowadzone na wzgórze zakończyły się porażką aliantów. Jako pierwsza uderzyła armia amerykańska, następnie po ich klęsce zaatakowali Nowozelandczycy i 4 dywizja indyjska, które miały również wsparcie amerykańskiego lotnictwa. 14 lutego amerykańskie bombowce zbombardowały klasztor, co okazało się dużym błędem, ponieważ w klasztorze, nie było Niemców, tylko cywile, którzy zginęli. Z kolei po zbombardowaniu zabytkowego klasztoru, okupanci zajęli ruiny, gdzie się zorganizowali i skutecznie odpierali ataki.

Jak sytuacja wyglądała po wkroczeniu wojska polskiego?
24 marca generał Władysław Anders (więcej o Nim możesz poczytać tutaj: https://polscy-bohaterowie.blogspot.com/2019/12/wadysaw-albert-anders.html?m=1) przyjął propozycję ataku wojsk polskich na Monte Cassino. 11 maja przed rozpoczęciem ataku na wzgórze, żołnierzom 2 Korpusu Polskiego przeczytano te oto słowa gen. Andersa:
"Żołnierze!Kochani moi Bracia i Dzieci. Nadeszła chwila bitwy. Długo czekaliśmy na tę chwilę odwetu i zemsty nad odwiecznym naszym wrogiem. Obok nas walczyć będą dywizje brytyjskie, amerykańskie, kanadyjskie, nowozelandzkie, walczyć będą Francuzi, Włosi oraz dywizje hinduskie. Zadanie, które nam przypadło, rozsławi na cały świat imię żołnierza polskiego. W chwilach tych będą z nami myśli i serca całego Narodu, podtrzymywać nas będą duchy poległych naszych towarzyszy broni. Niech lew mieszka w Waszym sercu.Żołnierze – za bandycką napaść Niemców na Polskę, za rozbiór Polski wraz z bolszewikami, za tysiące zrujnowanych miast i wsi, za morderstwa i katowanie setek tysięcy naszych sióstr i braci, za miliony wywiezionych Polaków jako niewolników do Niemiec, za niedolę i nieszczęście Kraju, za nasze cierpienia i tułaczkę – z wiarą w sprawiedliwość Opatrzności Boskiej idziemy naprzód ze świętym hasłem w sercach naszych Bóg, Honor i Ojczyzna."
W nocy z 11 na 12 maja 1944 rozpoczęło się pierwsze natarcie Polaków na wzgórze. Pomimo ich zawzięcia, Niemcy stawiali bardzo duży opór, co zakończyło się naszą porażką. Walka ta była najbardziej krwawym starciem naszych rodaków podczas II wojny światowej na zachodzie. Pomimo strat, nie poddali się i zaatakowali po raz drugi 17 maja zaczynając od ostrzału z dział. Nie było łatwo, ale Polacy parli dalej. Kiedy sytuacja wyglądała naprawdę kiepsko, wielu Polaków zginęło i wielu podupadło na duchu, któryś z żołnierzy zaintonował "Mazurek Dąbrowskiego", który zaraz głośno wybrzmiał ze wszystkich gardeł dumnych, polskich żołnierzy. To podniosło ich na duchu i z nowym zapałem ruszyli do walki! Natarcie 17 maja zakończyło się porażką i osłabieniem polskich sił, jak i również niemieckich. Wycieńczeni, ale wciąż zawzięci żołnierze z nadzieją w sercu, zaatakowali następnego dnia rano. 18 maja 1944 r. po kilku dniach bardzo ciężkich i krwawych walk, Polacy dostali się do klasztoru, z którego Niemcy wycofali się w nocy i po sprawdzeniu terenu, dumnie zawiesili na szczycie flagę ojczystą, a polski trębacz - Emil Czech zagrał Hejnał Mariacki, który głośno wybrzmiał na terenie ruin klasztoru. Harold Alexander - brytyjski dowódca zwrócił się do Polaków po zwycięstwie tymi słowy:
"Żołnierze 2 Polskiego Korpusu! Jeżeliby mi dano do wyboru między którymikolwiek żołnierzami, których bym chciał mieć pod swoim dowództwem, wybrałbym Was – Polaków."
Ilu polskich żołnierzy wzięło udział w walce i ilu zginęło?
Statystyki podają, że podczas walki o wzgórze Monte Cassino zginęło ok. 923, rannych zostało ok. 2930, ok. 293 wróciło do szeregów po bitwie, a o losach ok. 345 polskich żołnierzy, nie wiemy do dziś...

Link do filmiku na naszym kanale: https://www.youtube.com/watch?v=WxCDVjlf-gQ

Duma rozpiera, kiedy czyta się o bohaterstwie Polaków walczących w bitwie o Monte Cassino. Tam, na tym wzgórzu została przelana masa polskiej krwi... Oni walczyli na obcej ziemi za Polskę. Walczyli z wrogiem, który Ojczyznę zniewolił...


Jesteśmy dwiema nastolatkami, które w ramach Fundacji ''Twój Ruch'' stworzyły historycznego bloga: ,,Polscy Bohaterowie". Ma on na celu odświeżyć niesamowite historie Polaków i zdarzeń które miały miejsce w niedalekiej przeszłości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jan Roman Bytnar „Rudy”

Obraz
Witamy, w dzisiejszym poście chcemy przedstawić państwu historię polskiego bohatera: Jana Romana Bytnara pseudonim „Rudy”. Jan Bytnar jako mały chłopiec był bardzo drobnej postury. Miał zrównoważony charakter. Przywiązywał dużą wagę do tego dzieje się w duszy człowieka: był humanistą, marzycielem i intelektualistą. Lubił przebywać w samotności i rozmyślać. Często poruszał z kolegami temat przyszłości Polski, włączając w to marzenia wolności: jacy będą ludzie i jak będą się czuli w wyzwolonym kraju. Zadziwiła nas jego zaciętość i opanowanie: jego rzetelność i nieugięcie w dążeniu do celów. W jego sercu czaiła się waleczność oraz nieustraszoność. „Rudy” był bardzo oddany swoim przyjaciołom, organizacji i przede wszystkim Ojczyźnie, za którą oddał swoje życie. Wielkość swojej przyjaźni dowiódł podczas przesłuchań gestapo: nie wydał nikogo pomimo ciężkich tortur. Ale o tym w dalszej części posta. Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej: mieście na Podkarpaciu. Po 6...
Czytaj więcej

Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Obraz
Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina...
Czytaj więcej

Helena Wardal „Ramzesowa”

Obraz
Dziś przedstawię państwu historię Heleny Wardal z d. Bąk pseudonim „Ramzesowa” – łączniczki Armii Krajowej, skazanej za m.in. przynależność do NSZ, co było…? Helena urodziła się 16 stycznia 1921 r. w Mierźwiączkach. Władysław i Antonina Bąk wraz z dziećmi mieszkali w miejscowości Irena (woj Lubelskie, obecnie prawdopodobnie część Dęblina), gdzie Hela ukończyła 7 klas szkoły podstawowej. W 1938 roku 17-letnia Hela wyszła za mąż za Ignacego Wardala, który pracował jako buchalter na kolei.  Po wybuchu wojny, młode małżeństwo wstąpiło do Armii Krajowej, za co Ignacy został wywieziony przez Niemców do Auschwitz w 1942 r. zostawiając żonę z dwójką dzieci. Niestety zaledwie dwa tygodnie później, do Heleny dotarła informacja o śmierci męża… Po tym tragicznym dla całej rodziny zdarzeniu, 21-letnia dziewczyna przeniosła się z dziećmi do matki.  Rok później nasza dzisiejsza bohaterka wstąpiła do oddziału Kazimierza Kiełczykowskiego „Błyska” i przyjęła pseudonim „Ramzesowa”. Następnie słu...
Czytaj więcej