Polscy Bohaterowie

Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina

Czołem! Dzisiejszy wpis będzie dotyczył niezwykle odważnego a zarazem pełnego empatii bohatera: Zośki. Pseudonim nadano mu ze względu na delikatne rysy twarzy i niemal (jak to opisywali jego koledzy) dziewczęcą urodę. Tadeusz  Leon Józef Zawadzki urodził się 24 stycznia, 1921 roku w Warszawie. We wrześniu, 12 lat później, rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego. W klasie do której uczęszczał zaprzyjaźnił się z Jan Bytnarem, Aleksym Dawidowskim i Janem Wuttke (późniejsi żołnierze). W 1933 dołączył do świeżo założonego harcerstwa o nazwie ,,Pomarańczarnia". Dzięki świetnie rozumiejącemu młodzież opiekunowi- Andrzejowi Starzyńskiemu- Tadeusz zaczął poznawać Polskę (spowodowały to wiele wycieczek w Tatry, nad morze, po miejscowych lasach) oraz pokochał polskie tereny. Na wiosnę 1939 roku udało mu się zdać maturę. Po wybuchu II wojny światowej na rozkaz przełożonych musiał ewakuować się wraz z drużyną harcerską na wschód od Warszawy. Pod opieką dowódcy mieli być

Witam,  Jako że Ludwik Paszkiewicz zdobył większość głosów we wczorajszej ankiecie (75%), mam dzisiaj zaszczyt przedstawić państwu Jego historię =) Nasz dzisiejszy bohater przyszedł na świat 21 października 1907 roku w Woli Gałęzowskiej na Lubelszczyźnie. Był pierwszym dzieckiem Ludwika i Janiny Paszkiewicz z domu Horczak, którzy później doczekali się jeszcze trójki dzieci: Stanisława, Mieczysława (który później został poetą) oraz Zofii. Ludwik uczęszczał do gimnazjum matematyczno-przyrodniczego w Lublinie. Po zdaniu matury dostał się na Politechnikę Warszawską, ale później studiował na Politechnice Lwowskiej. Po zakończeniu studiów w 1931 roku, odbył służbę wojskową w Mołodecznie, położonym na dzisiejszej Białorusi. Tam właśnie zaczęło go interesować lotnictwo i po ukończeniu służby wojskowej w 1932 roku, został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. 4 sierpnia 1934, Ignacy Mościcki, który był wtedy prezydentem Rzeczpospolitej Polski, mianował Ludwika Paszkiewicza podporuc

Czołem! Dzisiejszy wpis będzie o Marii Stanisławie Wittek: pierwszej kobiecie-generał w dziejach oręża polskiego. Niestety pomimo bardzo oddanego i czynnego działania na rzecz Polski, o jej życiu bardzo mało napisano. Maria urodziła się 16 sierpnia, 1899 roku na Mazowszu. Po przeprowadzce na Ukrainę która była spowodowana ucieczką przed aresztowaniem jej ojca, dziewczyna wstąpiła do III Polskiej Drużyny Harcerskiej w Kijowie . W wieku 18 lat należała do Polskiej Organizacji Wojskowej , w ramach której ukończyła szkołę podoficerską. Dwa lata później rozpoczęła służbę w Wojsku Polskim . W 1920 wzięła udział w obronie Lwowa u boku kobiet z Ochotniczej Legii Kobiet . To właśnie wtedy została odznaczona pierwszym w jej życiu Orderem Wojennym Virtuti Militari. Po wykazaniu się niezwykłą odwagą i zaciętością w walce, Maria rok później została wcielona do Ochotniczej Legii Kobiet, gdzie rządziła Wydziałem Szkolenia Komitetu Społecznego Przysposobienia Kobiet do Obrony Kraju . Po zwolnieniu

Witam, jako że większość głosów padło na Elżbietę Zawacką, o to i jest o niej artykuł :)  Miłego czytania! Elżbieta Magdalena Zawacka urodziła się 19 marca 1909 roku w Toruniu. Była ósmym dzieckiem Marianny i Władysława. Ojciec Elżbiety był urzędnikiem państwowym, więc w domu Zawackich nie używano języka polskiego, ponieważ gdyby ktoś na nich doniósł, że mówią w ojczystym języku, Władysław Zawacki straciłby pracę. W wyniku tego, nasza dzisiejsza bohaterka nie umiała mówić w ojczystym języku aż do odzyskania przez Polskę niepodległości, czyli do dziewiątego roku życia. Po zakończeniu polskiego gimnazjum, dostała się na studia matematyczne w Poznaniu. Na ostatnim roku studiów, Elżbieta dołączyła do Organizacji Przysposobienia Kobiet do Obrony Kraju (PWK), gdzie później udzielała się jako instruktorka. Łączyła to również z pracą nauczycielki w szkole średniej. Dwa lata przed wybuchem wojny, wzięła urlop z pracy nauczycielki żeby skupić się tylko na służbie wojskowej. W roku wybuchu