Polscy Bohaterowie

 Czołem! Dzisiaj będę miała zaszczyt przedstawić państwu historię niezwykłego kapitana Wojska Polskiego i Armii Krajowej: Władysława Łukasiuka. Władysław urodził się 16 lutego 1906 roku w Tokarach, wsi położonej w województwie mazowieckim. Wychowywany w rodzinie chłopskiej, od małego wpajano mu takie wartości jak: Bóg, Honor, Ojczyzna. Ukończył szkołę powszechną oraz gimnazjum, po czym w 1929 służył w 3 Pułku Strzelców Konnych w Wołkowyłsku. Wykształcenie, d obra kondycja oraz predyspozycje sprawiły, że szybko awansował na plutonowego. Niestety jego karierę przerwał tragiczny wypadek: podczas jednego z treningów ujeżdżania konia, spadł z niego i doznał poważnych obrażeń lewej nogi, czego efektem było to, że młodemu mężczyźnie lewa noga na zawsze pozostała sztywna. Po tym wydarzeniu, wydalony z wojska założył rodzinę. Wraz ze swoją piękną żoną: Jadwigą Oksiutówną miał troje dzieci. W Sarnakach, mieście w którym osiedli, aż do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję zastępcy wójta. Is

Witam! Mam zaszczyt przedstawić państwu historię Ireny Wuttke „Irki” - żołnierza kampanii wrześniowej, uczestniczki powstania warszawskiego oraz żony Jana Wuttke „Czernego Jasia” pojawiającego się w książce  „ Kamienie na szaniec ” . Irka przyszła na świat 21 maja 1920 roku w Płocku. Jej ojciec - Henryk Kowalski - utrzymywał żonę Janinę oraz córkę z pracy w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. Po 4 latach, poszerzona o jednego członka rodzina sprzedała dom w Płocku i wyjechała do Warszawy. Tam w 1938 r. nasza dzisiejsza bohaterka ukończyła Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie i rozpoczęła studia na Politechnice Warszawskiej (wydziale elektrotechnicznym). Należała również wraz z Marią (młodszą siostrą) do 14. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej .  Wybuch II wojny światowej było ciosem dla wszystkich, jednak nasi rodacy mężnie i dzielnie stanęli do walki! Wśród nich była i 19-letnia Irena Kowalska. Podczas kampanii wrześniowej pomagała w m.in. gaszeniu pożarów i wyciągania ludz

Czołem! W dzisiejszym poście będę miała zaszczyt przedstawić państwu patrolową patrolu sanitarnego oraz łączniczkę Grup Szturmowych Szarych Szeregów w Błoniu. Halina Urbanik urodziła się 5 maja 1922 roku w Grodnie, mieście położonym na Białorusi. Jako dziewczynka rozpoczęła naukę w Chojnickim Miejskim Gimnazjum Żeńskim. Ze świetnymi ocenami ukończyła szkołę podstawową oraz liceum, zdając maturę w maju 1939. Kiedy było już wiadome, że wybuchnie II wojna światowa, rodzice postanowili wysłać córkę do Warszawy, by bezpiecznie mogła kontynuować naukę. Ambitna Halina za wszelką cenę chciała studiować medycynę. Po wybuchu wojny razem z matką i bratem uciekli z Warszawy, na wschód. Przez wiele dni jechali nocami, by nad ranem chować się po rowach, ponieważ były bombardowania. Podczas podróży musiały rozejść się z bratem, który zapisany do wojska, ruszył walczyć. Tak więc dwie kobiety dotarły do Chełma Lubelskiego, gdzie urząd starosty pełnił znajomy ojca. Stary przyjaciel użyczył im gajówki

Bitwa pod Zieleńcami: jedna z większych zwycięskich bitew Polaków w wojnie polsko-rosyjskiej. Po stronie polskiej starcie przebiegało pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego oraz Tadeusza Kościuszki a po rosyjskiej: Herkulesa Morkowa. Około 06:00, 18 czerwca 1792 roku polski korpus generała Zajączka zajął pozycję na pagórku. Mogłoby się to wydać złą decyzją, ponieważ do wyboru miał przejęcie wsi i tam obozowanie, gdyby nie obmyślona już strategia: jeżeli zajęliby Zielenice to las nie dawałby już miejsca ewentualnym posiłkom na rozwinięcie szyków. W tym samym czasie przybyłe na teren bitwy wojska rosyjskie zajęły wieś i rozpoczęły pod jej osłoną nękający Polaków ostrzał. Niedługo potem przybył Poniatowski, co spowodowało zaprzestanie ataku ze strony Rosjan. Książę nakazał oczyścić wroga z broni, która dawała mu przewagę. Próba ta jednak się nie udała, a wieś dodatkowo została podpalona. Dym wywołany pożarem przysłonił Polakom pole bitwy, a Rosjanom ułatwił atak: pod jego osłoną

Witam, dziś mam zaszczyt przedstawić państwu historię wielkiego polskiego Bohatera, tak zwanego "ojca polskich spadochroniarzy". Dlaczego nosi takie miano? Dowiedz się poznając historię Stanisława Franciszka Sosabowskiego! Przyszły generał przyszedł na świat 8 maja 1892 roku w Stanisławowie (dziś Iwano-Frankiwsk) jako pierwsze dziecko Stanisława i Franciszki. Pan Sosabowski ciężko pracował na kolei żeby utrzymać powiększającą się rodzinę. W 1904 roku Franciszka Sosabowska na zawsze straciła męża, a Staś wraz z kilkuletnim rodzeństwem: ojca... Pomimo że ten czas był bardzo ciężki dla całej rodziny, chłopiec mimo swojego młodego wieku, udzielał korepetycji, dzięki którym jakoś mogli wiązać koniec z końcem. Będąc w gimnazjum należał do Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” . Po ukończeniu z odznaczeniem w 1910 r. Wyższej Szkoły Realnej w Stanisławowie, wyjechał do Krakowa gdzie rozpoczął studia. Przerwał je zaledwie dwa lata później i wrócił do rodzinnych stron