Polscy Bohaterowie

Czołem! Dzisiaj będę miała zaszczyt przedstawić państwu historię wybitego człowieka: lekarza, pisarza, działacza społecznego oraz pediatry o gorejącym sercu dla dzieci: Janusza Korczaka. Jako Żyd-Polak identyfikował się z obiema narodowościami. Janusz urodził się 22 lipca 1878 roku w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Był synem adwokata: Józefa Goldszmita oraz Cecylii Gębickiej która po zawarciu związku małżeńskiego przejęła nazwisko męża. Kiedy Janusz miał 3 lata rodzina przeprowadziła się na Krakowskie Przedmieście, następnie dwa lata później na ul. Miodową. Nie był to jednak koniec przeprowadzek: od tego czasu ich miejsce zamieszkania zmieniło się jeszcze 4 razy. Pomimo korzeni żydowskich rodzice wychowywali swojego syna oraz córkę w polskiej kulturze. Duży wpływ na dalsze losy rodziny miała choroba Józefa Goldszmita- głowy rodziny, który w 1890 był kilkakrotnie kierowany do zakładów dla psychicznie chorych. Choroba mężczyzny była najprawdopodobniej spowodowana syfil

Bitwę pod Kuryłówką, wsią położoną w województwie podkarpackim, uważa się za jedną z największych i najbardziej heroicznych bitew Polaków z sowietami. Rankiem 7 maja 1945 roku oddział partyzancki Jana Przysiężniaka został wysłany przez dowódcę na patrol, podczas którego napotkał tyralierę sowieckich żołnierzy. Po wszczęciu chaotycznej wymiany ognia obawiający się porażki polscy żołnierze zaczęli się wycofywać, na co Jan zareagował ostrym sprzeciwem: nakazał podkomendnym bez względu na wszystko walczyć, zabijać wroga i bronić wsi dopóki on nie wyda rozkazu o odwrocie. Oddział Mieczysława Radwana odpowiadający za ubezpieczenie Kuryłówki przed najeźdźcami postanowił wspomóc oddział Przysiężniaka, dołączając się do zaciekłej walki. Po godzinie męczącego odpierania wrogiej ofensywy do walczących Polaków dołączył oddział Stanisława Pelczara- "Majki". Sowiecka linia oporu złamała się. Nie był to jednak koniec bitwy. Po przegrupowaniu się Rosjanie uderzyli ponownie, tylko z innej

Witam! Dzisiaj przedstawię Państwu historię Jana Piwnika "Ponurego" - polskiego cichociemnego oraz dowódcy oddział partyzancki, które w pewnym czasie było największym zgrupowaniem AK! :) Jan przyszedł na świat 31 sierpnia 1912 roku w Janowicach (obecnie położonych w woj. świętokrzyskim), znajdujących się wtedy pod zaborem rosyjskim. Jego ojciec – Jan wraz z żoną Zofią z domu Kłonicą, mięli jeszcze 6 dzieci, jednak trójka zmarła… Państwo Piwnik wychowywali dzieci w duchu patriotycznym i już po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, młody Jan dostał się do szkoły powszechnej w Janowicach. Po jej ukończeniu został przyjęty do Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim. Uczęszczając tam, bardzo pomagał słabszym lub biedniejszym uczniom w nauce oraz spotykał się z kolegami na wspólne czytanie książek historycznych. Mając 20 lat zdał maturę. Kiedy podstawówkę miał już za sobą, wstąpił do Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we

Witamy, dzisiaj mija 80 lat od pierwszej wywózki Polaków do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau z więzienia w Tarnowie. Ten masowy transport jest uważany za "otworzenie" niemieckiego obozu... Z naszych rodaków, którzy pojechali w tym transporcie, wojnę przeżyło ponad 200. 14 czerwca 1940 roku 728 Polaków pozbawionych wolności (głównie politycznych) z więzienia w Tarnowie, trafiło do pociągu jadącego do nowo powstałego KL Auschwitz. Nie mieli pojęcia gdzie jadą, jednak jeszcze tego samego dnia się przekonali... Jak wyglądała sytuacja Polaków przed wywózką? Niemcy przed wywiezieniem naszych rodaków do obozu, dokładnie wyznaczyli tych, którzy mięli się w nim znaleźć. Dzień wcześniej (13 czerwca), wyprowadzili więźniów z celi (przeznaczonych dla mniej niż 10 więźniów a było w nich ponad 30) i wywieźli do łaźni gdzie się umyli, a ich ubrania zostały odkażone. Do obozu nie miało trafić 728 Polaków, tylko 25 więcej, jednak jeden z nich został wycofany a losy reszty nie są

Witamy!  Dokładnie 105 lat temu Polacy stoczyli walkę z Rosjanami - nasi dzielni rodacy  nie patrząc na zagrożenie odważnie ruszyli do boju aby utrzeć nosa wrogowi- mamy tu na myśli oczywiście  legendarną szarżę polskich ułanów pod Rokitną. Jak wyglądała sytuacja przed bitwą? Oddziały II Brygady Legionów Polskich stacjonujące we wsi Rokitna dziś położonej na Ukrainie, znajdowały się na terenie zagrożonym atakiem wojsk rosyjskich. Dlatego też polscy ułani stojący po stronie Austro-Węgier podjęli się zaatakowania wrogich wojsk. Jak potoczyła się bitwa? 13 czerwca 1915 roku jeszcze przed starciem, kiedy szwadron przedzierał się przez rzekę Rokitniankę, Dunin-Wąsowicz zawołał do swoich ułanów: "Dla polskiej kawalerii nie ma przeszkody!" I tak ponad 70 polskich ułanów z 2 szwadronu II Brygady Legionów Polskich pod dowództwem rotmistrza Zbigniewa Dunina-Wąsowicza, który wcześniej odstawił do rezerwy 3 szwadron, przedarli się przez 3 rosyjskie linie okopów pod rosyjskim os

Witamy! :) Dziś mija dokładnie rok odkąd ruszyłyśmy z cotygodniowym pisaniem postów na bloga "Polscy Bohaterowie" poświęconego jak sama nazwa wskazuje - polskim bohaterom, bohaterkom oraz ważnym dla Polski wydarzeniom (głównie rozegranym podczas II wojny światowej) --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  Działamy w ramach młodzieżowej fundacji Twój Ruch ( https://www.facebook.com/twojruch ), którą mogą Państwo wesprzeć przekazując na nią 1% podatku dochodowego (nr. KRS na zdjęciu poniżej)! -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Historia Jana Romana Bytnara "Rudego" była pierwszą biografią, którą napisałyśmy na blogu ( https://polscy-bohaterowie.blogspot.com/2019/06/jan-roman-bytnar-rudy.html?m=1 ). Byłyśmy wtedy tym bardzo podekscytowane. Obecnie wpis ten ma ona 175 wejść! :) -

Witam! Dzisiaj będę miała przyjemność przedstawić Państwu historię polskiej narciarki oraz wielkiej patriotki - Heleny Marusarzównej. Helena urodziła się 17 stycznia 1918 roku w   Zakopanem. Leśniczy Jan Marusarz wraz z żoną – Heleną z domu Tatar, mięli jeszcze piątkę dzieci: Jana, Stanisława, Zofię, Bronisławę oraz Marię. Nie byli zamożnymi ludźmi więc Helenka, którą od najmłodszych lat fascynowało narciarstwo nie posiadała własnych nart, jednak starsi bracia sami je dla Niej zrobili. J Hela wraz z siostrami pomagały mamie w obowiązkach domowych, ale zawsze udało im się znaleźć czas na wspólne wyjście z braćmi, żeby poszaleć w pięknych górach i na drzewach. J W wieku 8 lat, rodzice posłali Helenę do szkoły. W 1930 r. wzięła udział w pierwszych zawodach narciarskich dla dzieci zorganizowanych przez Kornela Makuszyńskiego, które wygrała i zdobyła nagrodę w postaci książki organizatora z Jego autografem. J 2 lat później,   nasza dzisiejsza bohaterka ukończyła szkołę podstawową, ale

Witam!  Dzisiaj z wielką chęcią przedstawię państwu historię pierwszej kobiety w Europie, która wykonała skok spadochronowy z wysokości 5 kilometrów oraz jedynej wojskowej kobiecie zamordowanej przez Rosjan w Katyniu. Janina Antonina urodziła się 22 kwietnia 1908 roku w Charkowie (położonym wtedy na terenie Rosji, a obecnie na Ukrainie), w rodzinie patriotycznej i oddanej Ojczyźnie. Jej rodzice – gen. Józef Dowbor-Muśnicki (był podczas I wojny światowej dowódcą I Korpusu Polskiego w Rosji, a podczas powstania wielkopolskiego 1918-1919 - naczelnym dowódcą Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim) oraz Agnieszka z domu Korsuńska, mięli jeszcze oprócz naszej dzisiejszej bohaterki dwóch synów i córkę. Często przeprowadzali się z jednego miejsca do drugiego, ale kiedy Janinka miała 10 lat, osiedli we wsi Lusów w Wielkopolsce. Stamtąd chodziła do Państwowego Gimnazjum im. Generałowej Zamoyskiej w Poznaniu. Wtedy już zaczęła się interesować lotnictwem. Niestety w 1920 roku, przy p