Rozbicie więzienia w Puławach

Pomysłodawcą całej akcji był mjr. Marian Bernaciak pseudonim "Orlik". To właśnie on zdecydował by zaatakować główną siedzibę Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa- więzienia w Puławach słynącego z okropnych warunków w jakich trzymano żołnierzy, bestialskich przesłuchiwań oraz wzmożonego nadzoru.
Rankiem 24 kwietnia 1945 roku, major zgromadził swoich żołnierzy. Nie ukrywał przed nimi, że akcja ta będzie bardzo trudna. Dlatego też zarządził by tylko ochotnicy wzięli w niej udział- zgłosiło się 36 żołnierzy. Wybranych podzielił na grupy.

Szczegółowe dane jednej z grup:

  • 16 osobowa
  • dziesięciu ubranych w sowieckie mundury wojskowe- udający żołnierzy UB
  • sześciu w poszarpane ubrania cywilne- udający schwytanych żołnierzy wyklętych
Jednym z dwóch wcześniej zdobytych samochodów ciężarowych w sowieckim mundurze prowadził "Orlik", zaś  drugim biegle mówiący po rosyjsku "Igołka". Kiedy dojechali pod komendę, wysiedli z pojazdów i popędzając rzekomych "bandytów" rozkazali otworzyć wrota do więzienia stojącym strażnikom. Kiedy udało im się odwrócić uwagę pilnujących, pozostała reszta okrążyła budynek. Jeden z podkomendnych "Orlika", widząc ubeka prowadzącego sześć kobiet do ubikacji, zaatakował go i rozkazał uciekać dziewczynom do pobliskiego lasu. W tym samym czasie stojący na uboczu oficer NKWD zauważywszy to, wyczuł podstęp. Sięgając do kabury po pistolet nie zdążył go wyjąć- uprzedził go "Orlik" zadając śmiertelny strzał. To zapoczątkowało wymianę ognia- na szczęście grupa odważnych polskich żołnierzy szybko opanowała parter budynku. Znajdujący się tam ubecy zabarykadowali się w jednym z pokojów. W tym samym czasie przebrani za konwojowanych "bandytów" żołnierze, wtargnęli do piwnic budynku uwalniając ponad 100 więźniów. Cała załoga zgarnęła wszystkich uratowanych do wozów i odjeżdżając po drodze krzyczała po rosyjsku: Поляки бьют наших! - co tłumacząc na polski znaczy: "Polacy biją naszych!". Rozsiali tym zamęt i panikę wśród strażników. Jednak to nie był koniec! NKWD'ziści szukając możliwie pozostałych polskich żołnierzy po budynku, natrafili na zabarykadowany pokój- pewni, że to właśnie tam ukrywają się Polacy, wyważyli drzwi, rozpoczynając na ślepo ostry ogień. Jak wielkie było ich zdziwienie kiedy zauważyli, że stali tam ubecy!




Jesteśmy dwiema nastolatkami, które w ramach Fundacji ''Twój Ruch'' stworzyły historycznego bloga: ,,Polscy Bohaterowie". Ma on na celu odświeżyć niesamowite historie Polaków i zdarzeń które miały miejsce w niedalekiej przeszłości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jan Roman Bytnar „Rudy”

Obraz
Witamy, w dzisiejszym poście chcemy przedstawić państwu historię polskiego bohatera: Jana Romana Bytnara pseudonim „Rudy”. Jan Bytnar jako mały chłopiec był bardzo drobnej postury. Miał zrównoważony charakter. Przywiązywał dużą wagę do tego dzieje się w duszy człowieka: był humanistą, marzycielem i intelektualistą. Lubił przebywać w samotności i rozmyślać. Często poruszał z kolegami temat przyszłości Polski, włączając w to marzenia wolności: jacy będą ludzie i jak będą się czuli w wyzwolonym kraju. Zadziwiła nas jego zaciętość i opanowanie: jego rzetelność i nieugięcie w dążeniu do celów. W jego sercu czaiła się waleczność oraz nieustraszoność. „Rudy” był bardzo oddany swoim przyjaciołom, organizacji i przede wszystkim Ojczyźnie, za którą oddał swoje życie. Wielkość swojej przyjaźni dowiódł podczas przesłuchań gestapo: nie wydał nikogo pomimo ciężkich tortur. Ale o tym w dalszej części posta. Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej: mieście na Podkarpaciu. Po 6...
Czytaj więcej

Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Obraz
Witam! Dzisiaj mam przyjemność przedstawić państwu historię Macieja Aleksego Dawidowskiego, znanego nam głównie z książki „Kamienie na szaniec”. J Alek był wysokim, szczupłym blondynem, dlatego też koledzy zazwyczaj przezywali go „Glizda”. Jan Bytnar z którym siedział w jednej ławce był Jego bliskim przyjacielem z którym lubił rywalizować, kiedy wstąpili do Organizacji „Wawer”. Posługiwał się tylko i wyłącznie drugim imieniem po ojcu. Był bardzo żywym, emocjonalnym i wesołym chłopakiem o wielkiej odwadze i oddaniu. W każdej chwili był gotowy poświęcić swoje życie za przyjaciół i ojczyznę. Urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu – mieście położonym na dzisiejszej Ukrainie. Jego ojciec - Aleksy Dawidowski - był inżynierem technologiem i pracował jako dyrektor administracyjny fabryki karabinów w Warszawie, a matka - Janina z domu Sagatowska - była inżynierem chemikiem, ale zajmowała się domem. Dwa lata po narodzinach Macieja, na świat przyszła Jego siostra – Maria. Rodzina...
Czytaj więcej

Helena Wardal „Ramzesowa”

Obraz
Dziś przedstawię państwu historię Heleny Wardal z d. Bąk pseudonim „Ramzesowa” – łączniczki Armii Krajowej, skazanej za m.in. przynależność do NSZ, co było…? Helena urodziła się 16 stycznia 1921 r. w Mierźwiączkach. Władysław i Antonina Bąk wraz z dziećmi mieszkali w miejscowości Irena (woj Lubelskie, obecnie prawdopodobnie część Dęblina), gdzie Hela ukończyła 7 klas szkoły podstawowej. W 1938 roku 17-letnia Hela wyszła za mąż za Ignacego Wardala, który pracował jako buchalter na kolei.  Po wybuchu wojny, młode małżeństwo wstąpiło do Armii Krajowej, za co Ignacy został wywieziony przez Niemców do Auschwitz w 1942 r. zostawiając żonę z dwójką dzieci. Niestety zaledwie dwa tygodnie później, do Heleny dotarła informacja o śmierci męża… Po tym tragicznym dla całej rodziny zdarzeniu, 21-letnia dziewczyna przeniosła się z dziećmi do matki.  Rok później nasza dzisiejsza bohaterka wstąpiła do oddziału Kazimierza Kiełczykowskiego „Błyska” i przyjęła pseudonim „Ramzesowa”. Następnie słu...
Czytaj więcej